Sarangkot en de eerste schooldagen van 2068

Het volgende bericht is af! Een ruime week zonder een e-mailtje van mij kan natuurlijk niet, haha! Ik denk dat degenen die een weekje geen Danny wel lekker vinden nog maar even hoeven te wachten, dan ga ik voor een ruime 3 weken de bergen in zonder internet.. Daarover later meer, eerst naar vorige week maandag.

Ondanks dat het regenseizoen is begonnen hebben Marjolein en ik toch besloten om Sarangkot te beklimmen. Deze heuvel (1592 meter hoog, Pokhara ligt ongeveer op 800 meter) zorgde voor een lekkere klim van bijna 3 uur met tussendoor een flinke hagelbui. Met ruim 30 graden is hagel ook mogelijk! Maargoed; uiteindelijk de top gehaald en genoten van het schitterende uitzicht! Ze zeggen dat een foto duizend woorden kan vertellen, maar van het uitzicht hierboven wordt je helemaal stil (ja, zelfs ik! :)). Geen enkele foto kan dit uitzicht recht doen, dit moet een mens gewoon met eigen ogen meemaken.

De volgende ochtend was waarvoor we eigenlijk Sarangkot op waren gelopen, de zonsopgang boven de Himalaya. Alle mensen die hier woonden vertelden ons rond 06.15 uur op de top te begeven. Helaas komt in de zomer de zon hier in Nepal iets eerder op! En zo wordt je wakker met het zonnetje al boven de bergen om 05.30 uur… “Gelukkig” was het erg bewolkt en hebben we eigenlijk helemaal niets gemist, de bergen waren niet echt goed te zien. Na een lekker ontbijtje de route naar beneden genomen. Deze zou anderhalf uur duren, en toen we na 3,5 uur eindelijk op Lakeside aankwamen besloten we dat we misschien ergens verkeerd waren gelopen :D.

Woensdag konden we weer aan de slag; de eerste schooldag was aangebroken. Toen ik vroeg of er veel kinderen ziek waren (zo’n 50 leerlingen waren afwezig) gaf een docent als antwoord: “Nee hoor, dat is cultuur.” Uiteraard was dit geen grap. Zonder internet, tv, radio, krant, etc. is het voor veel kinderen gewoon de vraag wanneer ze naar school moeten. De lokaaltjes werden vandaag in gebruik genomen, bij elkaar zijn er nu 27 nieuwe leerlingen in het ene lokaal dat we hebben gebouwd (soort kleuterklas zeg maar), in het andere lokaaltje zitten kinderen die normaal in het weeshuis leskregen wegens ruimtegebrek. Op dit moment dus 27 kinderen die naar school kunnen, daar er in het vorige kleuterlokaal maximaal 15 pasten.

De tweede schooldag mag ik gewoon weer lesgeven. Op de eerste schooldag was het namelijk vooral vertellen wat de kinderen gedaan hebben in de vakantie. Ik werd verwacht les te geven aan een klas die op dat moment Nepalese les moest krijgen. Na een vreemde blik had Binod door dat Engels mij beter lag, en dus mocht ik naar een andere klas. De klassen die ik heb zijn dezelfden als vorig jaar, alleen andere lessen en sommige leerlingen zijn weg of nieuw.

Op vrijdag ook gewoon lesgegeven, eigenlijk zit alles al snel in de routine die we in Nederland ook kennen. Alleen is hier geen structuur, Binod is in de stress en docenten lopen gewoon een lokaal in om een les te geven. Erg grappig, wel onduidelijk voor mensen die geen Nepalees spreken. Maargoed, volgens Binod is vanaf maandag alles het oude. We spreken ook gelijk af om maandag(gister) klassenfoto’s te maken, iets wat ze hier eigenlijk niet kennen. Dan kan ik gelijk mijn Nepalese outfit aan!

Daarna was het weekend, tijd om richting de plaatselijke kroegen te gaan! Vrijdag was het erg druk en gezellig, mensen gingen helemaal los op de plaatselijke bandjes. We hebben eindelijk een keer een zanger gehad die niet vals zong! Wat leuk is: In Nepal zijn het niet de dames, maar de heren die losgaan op de dansvloer terwijl de dames aan de kant zitten. Erg grappig was dus om te zien hoe er werd gereageerd op het feit dat de dansvloer volstond met westerse meiden! Ze keken alsof ze water zagen branden! Op zaterdag was het minder gezellig, maar gelukkig stond er een scherm met voetbal aan (normaal gesproken staat cricket aan). Zaterdag overdag op zich weinig gebeurt, gewoon heerlijk van het zonnetje genoten, zoals het hoort met dit weer! Ik heb inmiddels begrepen dat in sommige winkels in Sommelsdijk geen bbq-vlees meer te krijgen was, dus jullie snappen vast waar ik het over heb ;)

Zondag samen met Manon naar het weeshuis gegaan. Normaal horen de kinderen op school te zitten, maar het is een holiday omdat 5 jaar geleden de Maoistische oorlog eindigde. De kinderen zijn inmiddels al een beetje aan het verhuizen (het gebouw is af en het ‘klaslokaaltje’ is nu vrij), dus alleen de oudste kinderen waren er. Goed om te zien dat ze nu eens niet de ouder hoefden te spelen, maar zichzelf konden zijn en aandacht van ons konden opeisen.

Maandag (gister) naar school (ondanks dat het christelijke school is, we doen in Nepal niet aan Pasen! Alleen een bepaalde christelijke ‘community’ in Kathmandu) in de veronderstelling dat ik foto’s ging nemen. Binod vertelde me echter dat hij eerst de docenten in uniform wil hebben voordat hij foto’s wil laten maken. Geen problem, waarschijnlijk volgende week. Wel apart dat hij 2 minuten later vraagt of ik nog geld over heb voor kleding voor de docenten.. Verkeerde volgorde? Nee, Nepal :). Helaas heb ik dit geld niet meer, alles wat ik heb opgehaald is gegaan naar de twee nieuwe lokalen, het verf voor binnen- en buitenkant en een deel van het gebouwtje van het weeshuis. Wat ergens ook wel een prettige gedachte is, dat ik alles heb kunnen uitgeven voordat ik klaar ben hier, wat ik van tevoren niet helemaal had verwacht!

Vandaag ben ik met Manon mee geweest. Zij heeft zoals ik vorige week al zei ook geld opgehaald en ze heeft samen met Binod nieuwe schoolborden gekocht. Ziet er allemaal erg gelikt uit. Heel bijzonder dat de leerlingen mij bedanken, de man. Ik zeg ze allemaal dat ze bij Manon moeten zijn, en dat doen ze dan gelukkig wel! :D Ook heb ik vandaag een afspraak gehad met Danbar, een man die een trekkingsbureau heeft. Hier heb ik mijn eerste aanbetaling gedaan voor over 3 weken, als ik wandelend Sagarmatha van dichtbij ga bekijken. Ruim 3 weken (22-25 dagen) in de bergen, tussen de sneeuwtoppen die mij hier dag in, dag uit blijven intrigeren.

Maar dat komt tegen die tijd wel. Eerst alles hier netjes afsluiten. Ik wil nog een sportdag organiseren voor de bovenste klassen, afscheidscadeautjes kopen voor de kinderen in het weeshuis en uiteraard komen de schoolfoto’s nog, terwijl ik intussen ook al informatie over India en Sagarmatha moet hebben. Druk druk druk, in een land waarin ze dat woord eigenlijk niet kennen…