Meren, steden, grotten en kraters (nog 1 week!)

Na de volgende sleeperbus van Pushkar kwam ik na een enorm hobbelige nacht aan in Udaipur, de stad van James Bonds “Octopussy”, wat hier dagelijks wordt gespeeld in elk restaurant en hotel. Voor het eerst heb ik geslapen in een transportmiddel dat ’s nachts gaat, ondanks dat mijn maag het af en toe moeilijk had.

Rond half 5 in de ochtend kom ik aan en brengt een taxi mij naar de oever van het grote meer dat Udaipur beroemd maakt in India. Terwijl de zon opkomt aan de andere kant van de stad zie ik een paleis midden op het meer te voorschijn komen. Schitterend om te zien!

In de middag, als ik eenmaal een hotelletje heb gevonden, ga ik naar het paleis dat op het land is gevestigd. Die op het water blijkt per nacht 850 dollar te kosten, die op het land kun je bezoeken (is een museum) voor 3 euro. Hoewel het aan de binnenkant vooral hetzelfde is als de andere forten en paleizen is het uitzicht weer supermooi!

In de avond besluit ik cultureel te doen en te gaan kijken bij een muziek- en dansshow. De show begint langzaam, maar het is interessant om te zien wat ze hier allemaal doen bij bruiloften, kinderfeestjes, etc. Op een gegeven moment is er zelfs een vrouw die danst met 9 potten op haar hoofd, indrukwekkend!

De volgende dag vertrek ik met een boottocht naar een tweede paleis op het meer, eentje die wel toegankelijk is voor arme backpackers als ik. Een leuke boottocht van bijna een uur met mooie bezienswaardigheden later kom ik aan in een paleis dat is omgetoverd tot een groot restaurant, met een enorme tuin die zeker de moeite waard is om alle uitlaatgassen van India voor een half uurtje te ontlopen. Bij terugkomst neem ik een taxi naar een heuvel, waar een klein gebouw staat speciaal voor zonsondergangen en stadsuitzichten. Aan de voet van de heuvel blijkt dat taxi’s daar niet mogen komen en dus mag ik lopend naar boven. Met een warme zon en 1 fles water loop ik naar boven, aan het einde hoop ik dat er ergens een karretje staat dat drinken verkoopt. Na een hele mooie groene wandeling (moest denken aan Jurassic Park, mooie omgeving met hoge hekken) kom ik aan, uiteraards niets verfrissends te vinden. Ik kan wat water uit de ton nemen, bied de bewaker aan, maar als ik daar vissen in zie zwemmen sla ik het vriendelijke aanbod af. Heel lang blijf ik dus niet boven, maar het uitzicht over de hele valei is wederom adembenemend. Na alle steden van India die vies waren is hier zoveel groen te vinden, heerlijk verfrissend! Als ik terug wil lopen vertrekt er (toevallig) iemand met een taxi naar beneden (misschien had ik meer moeten betalen..) en mag ik meerijden, heel vriendelijk!

De laatste dag in Udaipur moet ik wachten op een bus die ’s avonds vertrekt, dus neem ik een rikshaw naar een “authentiek“ dorpje. Tussen aanhalingstekens omdat het speciaal voor toeristen is opgezet, maar je ziet traditionele weverijen, dansoptredens en landbouw. Als ik daarna terugkom ga ik lekker in een cafeetje schuilen tegen de regen, ik lees in mijn boek en wacht totdat de bus gaat. Vlak voor vertrek merk ik dat ineens mijn geheugenkaart niet meer werkt en ik koop snel een nieuwe, ga snel naar de bus en vertrek naar de volgende bestemming, Ahmedabad!

Ook hier kom ik op een achterlijke tijd aan, deze keer 03.30 uur. Merkwaardig genoeg is het enorm druk met rikshawchauffeurs die me willen meenemen naar een hotel, geen fijne manier om wakker te worden! Ik loop zelf wat rond, neem een hotel en ga lekker slapen. Als ik wakker wordt besluit ik rond te lopen in de stad, en het is een verademing! De mensen willen me niks verkopen, ze zeggen gedag en proberen hun koopwaar aan Indiers te slijten. Ik kan gerust rondwandelen hier, alle mensen zijn heel vriendelijk en ik voel me welkom. Geweldig! Rondkijken in wat Moskeeen, winkeltjes, in het nieuwe deel van de stad zelfs gebouwen met meer dan 3 verdiepingen! Hier noemen ze ze wolkenkrabbers! :) Ik loop langs dit allemaal om naar Ghandi’s huis te gaan, hier leefde hij tussen 1917 en 1930. Als ik hier aankom blijkt het tegenwoordig een schooltje te bevatten, in plaats van toeristen die hier komen om te mediteren of foto’s te maken. Omdat ik het niet kan laten help ik de kinderen met voetballen, ze zijn erg enthousiast en we spelen wat spelletjes. Omdat het nog altijd erg warm is vind ik het al snel genoeg geweest en ga ik het huis van de Mahatma in. Erg klein, knus, zoals de man leefde. Een man nodigt me uit om bij hem thuis te komen eten, maar ik moet nog een hoop regelen voor bussen en treinen dat ik het verzoek vriendelijk afsla. Als daarna de rikshaw chauffeur niet weet waar mijn hotel is, maar ik wel, bied een jongeman aan om achterop de motor te springen, en hij brengt me. Als ik afstap rijd hij direct door, best zonde, krijg niet eens de kans om normaal bedankt te zeggen. Een dag later vertrek ik naar Modhera om de zonnetempel te bezoeken. Na een hele lange busreis kom ik hier aan, en het is een stuk kleiner dan ik verwacht. 2 kleine tempels, wel enorm mooi met heel veel kleine details, naast een vijver die een aantal meter dieper gelegen is. Na een aantal foto’s besluit ik weer terug te gaan. Op het busstation krijg ik ongeveer 20 cm ruimte, de mensen willen zo dicht mogelijk bij me staan om me te bekijken, hier komen duidelijk niet veel westerlingen! Ze doen niks als ik na een tijdje om wat ruimte vraag en dus ga ik ergens anders op de bus wachten, waardoor ik hem bijna mis! Gelukkig heb ik hem en kan ik weer terug naar Ahmedabad om de trein te halen naar Jalgoan, om van daar naar Ajanta te gaan.

In Ajanta zijn grotten gevonden. De grotten zijn groots, maar meer ondergrondse kloosters. Ze zijn gemaakt tussen de 5e en de 6e eeuw en enorm goed behouden, op de wandtekeningen na. Na een tijdje zie je wel veel overeenkomsten en dus is het tijd om even een rustpauze te nemen. Op een heuvel met mooi uitzicht op de grotten en een waterval eet ik wat, ontwijk ik mensen die me stenen willen verkopen en ga ik weer verder. De laatste grot is het indrukwekkendst, groot en in plaats van muurschilderingen beeldsculpturen. Een mooi einde van een lange dag door grotten lopen. Ik neem de bus naar Aurangabad, duik een hotel in en ontmoet een aantal Britten, we nemen wat te eten en we kletsen lang door, erg gezellig en we besluiten de volgende dag met z’n allen de andere grotten te bezoeken.

Deze grotten, van Ellora, zijn niet alleen Boeddhistisch maar ook Hindu en Jain. De meest indrukwekkende is duidelijk een tempel. Deze is net als de grotten uit de heuvels gehakt, waardoor het officieel ook een grot wordt genoemd. De andere grotten zijn om uit te leggen gelijk aan degenen van de dag hiervoor, maar als je er rondloopt is het niet echt te vergelijken; mooier, toeristischer, grootser, details die nog te zien zijn.. Het kost een hele dag om alles te bekijken en moe maar voldaan gaan we terug naar ons hotel.

De volgende dag was gister. We besloten om iets totaal niet-toeristisch te doen. Nabij een dorp, Lonar, is een meer. Hier komen bijna geen toeristen omdat het 160 km is met een taxi, maar met 4 personen is dit best goed te doen. Bijzonder aan dit meer is dat het is ontstaan door een vallende ster, die hier is geland. Een bijzondere plaats, blijkbaar is dit de enige plaats in de wereld waar dit is, zelfs de NASA heeft hier hele onderzoeken gehouden. We willen hier zwemmen, volgens de gids is het goed voor de huid, maar door alle Algen en doornen besluiten we het bij rondlopen te houden.

Na een rondje om het meer te zijn gelopen (kilometer of 5) is het voldoende geweest en gaan we terug, nemen we wat te eten en vertrekken de Britten naar hun verdere bestemmingen. Erg leuk om te zien dat ze net in India zijn en alles nog met enthousiastme begroeten; loslopende apen, mensen die met je op de foto willen en al het andere gekke waar ik inmiddels al gewend aan ben geraakt. Zeker in mijn laatste 2 weken is het leuk om weer even herinnert te worden dat alles bijzonder is, en dat ik er zeker nog even van moet genieten!

Morgen ga ik naar Mumbai, Bombay, hoe je het wil noemen. Daar ga ik mijn laatste dagen slijten, nog even genieten van een van de grootste steden ter wereld, een stad met meer inwoners dan heel Nederland. Genieten van mijn laatste weekje India, mijn laatste weekje Aziereis 2011. Ik zal nog 1 blog schrijven, ik denk een dag voor vertrek, en dan kom ik weer terug, dus ik hoop dat het weer in Nederland mooi is en dat het bier koud staat (hoewel ik meer snak naar koude melk en echt vlees!).

Ik ga weer verder, treinen en genieten. Zie jullie snel!