Verkeerde trein, fort, kamelen, woestijn, regen!

Tijdje geleden alweer, dus iets meer te vertellen dan normaal!

Alweer een aardig tijdje terug gaf ik aan dat ik door middel van wat vertraging wat langer in Delhi was gebleven.. De treinen waren vol, maar uiteindelijk zat ik op zaterdag dan op weg naar Jaisalmer. Of, dat dacht ik tenminste! :) In Jaipur moest ik overstappen, dus toen een vriendelijke man mij vertelde dat het station waar we stilstonden Jaipur was haastte ik mijn trein uit. Even om me heen kijken, en ik herken niets hier. Verkeerde Jaipurstation! En dus met de taxi naar het grote centrale station. Eenmaal aangekomen werd hier mijn trein steeds omgeroepen als “de trein naar Jodhpur”! Toen besloot ik, wijs als ik ben, mijn treinkaartje er bij te pakken en inderdaad, ik was op weg naar Jodhpur! Geen groot probleem, ik wilde hier sowieso naartoe en ik moet me maar kunnen aanpassen. Maar de man in Delhi die me mijn treinkaartje heeft verkocht heeft een klein foutje gemaakt :)
Nadat de trein 2 uur te laat binnenkomt (eerste vertraging tot nu toe!) vertrekken we dan eindelijk richting het warme westen. (In Delhi en Jaipur was het al bijna 40 graden…)

In de trein zit een vriendelijke familie die me helpt; ze zorgen ervoor dat ik niet te veel betaal voor een zakje chips, en ze bieden me drinken, snoep en snacks aan! Dit is de manier hoe ik de meeste Indiase mensen heb leren kennen; zeer vriendelijk en behulpzaam. Uiteraard heb je de mensen die vervelend zijn, maar die heb je overall! Als we in Jodhpur aankomen is deze stad voor mij een verademing! Geen rikshaw chauffeurs die op me afspringen, geen grote drukte op de wegen, het is bijna on-Indiaas. Of het is hier gewoon te warm om druk te doen! :D

De reden dat ik naar Jodhpur wilde was het fort dat hier staat en omdat ik na “The Pink City” (Jaipur) ook “The Blue City” wilde zien. In mijn hotel heb ik een schitterend uitzicht, en de volgende ochtend besluit ik hem maar te gaan bezoeken. Om 10.00 uur is het al 40 graden, en ik kan mijn geluk niet op dat dat ding op een hoge heuvel staat. Eenmaal binnen krijg je bij het inleveren van je paspoort een audiogids mee, altijd handig om wat geschiedenis mee te krijgen van de dingen die je ziet. Alles is indrukwekkend groot, door de gids heb je veel meer oog voor detail, maar hierdoor mis ik eigenlijk hoe groot alles bij elkaar is. Uiteraard besef ik me dit pas achteraf. Wel heel vet is dat in tegenstelling tot Jaipur, je hier heel goed kunt zien waarom ze het The Blue City noemen.

De volgende dag doen we alle andere bezienswaardigheden van Jodhpur. We beginnen bij een witte tempel, wat een tombe blijkt te zijn, net als de Taj Mahal. Na wat tijd hier te hebben doorgebracht brengt de rikshaw chauffeur ons naar de tempel die ik graag wilde zien, maar dit bleek nogal moeilijk, hij wilde ons naar een school brengen. Ik eistte bijna een trip naar de tempel, liet de kaart uit mijn boek zien en hij bracht ons naar: een school. Die tegenwoordig in de tempel gehuisvest is! Erg bijzonder, leuk om rond te kijken, maar dat vinden de kinderen die hier les krijgen natuurlijk ook en ze willen allemaal op de foto. Gelukkig kunnen de docenten er de lol van inzien en mogen we na een paar minuten vragen beantwoorden (de terugkerende “wat is je naam, wat is je land, wat is je baan, wat is je inkomen, is dat je vrouw?”) mogen we doorlopen en wat foto’s maken. Daarna is het tijd om naar het grote paleis te gaan; een paleis waar de Maharadja nog altijd woont, waar veel sterren overnachten ($850,- per nacht!) en waar het gewone gepeupel een museum mag bezoeken. We doen dit, en het is net iets te veel ophemeling van de man, hoe geweldig hij wel niet is, wat voor spullen hij heeft, etc. Meest interessante stuk voor mij was de ventilator die op standje 5 stond :D
Op de terugweg stoppen we bij een snoep/zoetigheidwinkel en mogen we wat spulletjes proeven voordat we iets willen kopen. Bijzonder om gratis spullen te proeven terwijl je buiten de bedelaars van je af moet slaan… Ook al weet ik ook wel dat we mogen proeven omdat we geld komen uitgeven, het gevoel van ongelijkheid raakt me elke keer weer.

De volgende dag is het dan echt zover; ik ga naar Jaisalmer! :D Met een bus rij ik 6 lange warme uren door dorpjes en eindeloze landschappen. Eenmaal in Jaisalmer worden we opgehaald door een hotel die ons werd “aangeraden” door de hoteleigenaar van het Jodhpur hotel. Dit gebeurt regelmatig, ze bieden goedkope hotels en verwachten (eisen niet gelukkig) dat je een dure kameelsafari bij hun boekt. Wij maken gebruik van de goedkope kamer, worden opgehaald in een auto met vering en airco (mijn eerste auto met airco en vering in bijna 6 maanden!!!). Ook hier is er een groot fort, maar ik besluit eerst lekker relaxt bij te komen van de busrit.
De volgende dag ga ik alsnog, en het fort hier werkt hetzelfde als die in Jodhpur. Nu houd ik echter meer rekening met het grote geheel. Het uitzicht over de stad is mooi, je kunt Jaisalmer gerust de gouden stad noemen! Na heerlijk verdwaald te zijn geraakt binnen de smalle steegjes in het fort (buiten de tour om dus) ga ik op zoek naar verschillende safari-opties.
De volgende dag bezoek ik ‘s ochtends wat tempels binnen het fort, tempels die alleen tussen 1100 uur en 1200 uur toegankelijk zijn voor toeristen. Bijna onmogelijk dus om rustig te bezoeken, wat best jammer, maar uiteraard begrijpelijk is. Hierna besluiten we om onze safari te kiezen, 3 dagen en 2 nachten in de woestijn.

Nadat we de voor ons juiste agency hebben gevonden moeten we dit aan de hoteleigenaar gaan vertellen. Hij is niet blij, vraagt ons direct te betalen voor de afgelopen nachten en we moeten de volgende dag uitchecken. (Hij wist niet dat we de volgende dag al zouden vertrekken..) We waren gewaarschuwd dat we er direct uitgegooid konden worden, dus dit viel nog reuze mee! :D Terug naar de agency om alles te regelen, en het eerste gaat al fout; de kamelenrijder is pas in de avond beschikbaar! Maar om het goed te maken krijgen we op de meneer zijn kosten een extra dag en nacht! Toch wel heel vriendelijk!

De volgende dag is het dus uitchecken, wachten tot we worden opgehaald. Met lunch en internet kom je dan al snel de dag door! Eenmaal opgehaald zitten we in een Jeep op weg naar een gebied 130 km. van Jaisalmer. We ontmoeten onze gids, op het eerste gezicht een vriendelijke man! We worden op onze kameel gehesen en vertrekken direct. Ik kan de naam van mijn kameel niet uitspreken of onthouden en doop hem om tot Harry. Harry is een prima kameel, lekker rustig aan, makkelijk om mijn balans te bewaren! (Maar ik moet zeggen, zonder vergelijkingsmateriaal is het makkelijk praten) Het blijkt echter dat ik niet heel goed ben met een lange dag in de hitte, na bijna 20 km op een kameel op een asfalt-weg vraag ik ongeduldig wanneer we eindelijk de woestijn ingaan! Zeker ook omdat alle Indiase mensen op de weg naar ons toeteren en de dieren hier nog slechter op reageren dan ik! :D Blijkt niet te gebeuren die dag.. Ik hou maar in mijn hoofd dat de eerste dag gratis was, moet nog 3 dagen met die gids.. :) We slaan ons kamp snel op, het wordt al donker en we hebben avondeten onder een schitterende open sterrenhemel, waarna we lekker in een matrasje in slaap vallen. Op een gegeven moment slaap ik bijna en voel ik een groot insect in mijn shirt kruipen. Ik schrik op, sla het van me af en zie een slang vluchten! Kleintje, 20 cm schat ik, en vast niet gevaarlijk (anders zou ik dit niet meer typen), maar ik ben wel eens fijner wakker gemaakt!

Als ik wakker wordt ben ik de enige nog in bed, ontbijt en chai staat al klaar. Nice! Lekker rustig aan, tas weer inpakken en op weg! We beginnen over de weg, stoppen bij een dorpje met ‘de laatste kans om koud drinken te kopen’, en ik neem een colaatje en een water mee. Een uur later, denk dat het 0900 was, is het water al warm. We lopen door een mooi natuurlandschap en zien vele dieren; pauwen, woestijngeiten, woestijnkoeien, woestijnschapen, kamelen.. allemaal tekens dat we nog niet ver weg zijn van beschaving, en met de auto’s op een aardige afstand klopt deze gedachte dan ook. Op zich geen groot probleem, ik heb zo wat tijd om te kijken wat voor kunstjes Harry allemaal kan en na bijna 4 uur rijden is het tijd voor lunch onder een boom. Het is al snikheet en ik verbrand mijn rug en borst door ongeveer een half uurtje zonder shirt in de schaduw van de boom te zitten (nog altijd geen 1100 ‘s ochtends!).
Na de lunch steken we de weg over om deze daarna niet meer terug te zien. We lopen door schitterende natuur in een snikhete zon. Als we later in een dorpje aankomen halen we hier onze bedden op(we slapen niet weer op de grond!), en willen de mensen dat we foto’s van ze maken, in plaats van andersom. Ze hebben nog niet veel blanke mensen ontmoet en zijn heel voorzichtig en schuw, bijzonder! Met onze bedden op de kameel van de gids lopen we naar een grote zandduin en ik moet aan het Ouddorpse strand denken, hoewel het daar niet snel over de 50 graden zal raken! :D We hebben licht nodig om te zien wat we doen en alle insecten in de duinen vinden onze lampjes razend interessant! Van groot tot klein, alles valt ons aan! Maar, zo krijgen we wel de kans om wat eiwitten toe te voegen aan ons avondeten (een kans die we afslaan overigens). Na het eten maar direct slapen, lichten uit!
De een na laatste dag was fantastisch! Nadat we de bedden in het dorpje terugbrengen en wat chai drinken met ze, vertrekken we weer verder de woestijn in. Inmiddels heb ik samen met Harry al leren rennen en dit doen we dan ook erg veel! De gids vraagt of ik thuis veel aan paardrijden heb gedaan, aan mijn benen te voelen is dit zeer zeker niet het geval. Als we een stukje wandelen krijgen we wat koud water aangeboden, maar helaas kunnen we dit niet drinken. Onze gids besluit het over ons heen te gooien, heerlijk! Even later stoppen we voor de ochtend en bouwen we een lekkere lunch. Als we daarna willen vertrekken gaat het regenen! We bouwen om te schuilen een hut van onze kamelen en schuilen hier eventjes onder. Het koelt direct een graad of 20 af, maar als 2 minuten later het zonnetje schijnt blijft alleen een enorme benauwdheid over. Als we weer lopen komen we na een lange tijd in een dorpje waar ze nog minder vaak een blank iemand hebben gezien dan in de vorige! We worden aangestaard en nagelopen, kunnen nergens heen zonder hordes kinderen en volwassenen om ons heen! Als we een hutje zien met een ventilator worden we gek en nemen we 5 minuten tijd om te genieten van het ronddraaiend stuk plastic. De dorpsbewoners snappen niks van ons. Als we hier vertrekken knijpt een man zachtjes in mijn arm om te voelen of ik hetzelfde ben als hij. In een volgend dorp zijn de kinderen bekender met westerlingen, we worden om geld, water of onze zonnebril gevraagd. We mogen wel zelf kiezen welke we weg willen geven, hoe vriendelijk! Vanaf dit dorp kunnen we onze slaapplaats al zien; een enorme zandduin die doet denken aan de Sahara. Schitterend! Als we hier aankomen lopen we wat rond, onze gids kookt, en als het eten bijna klaar is komt het enige dat in onze ervaring nog ontbrak; onweer in combinatie met een zandstorm! We schuilen en eten onder een stuk zeil, en net als het te benauwd begint te worden stopt het met regenen en kunnen we gewoon buiten nog een potje kaarten en droog slapen. Voor onze kleren en andere spullen is het maar goed dat het morgen de laatste dag is!

De laatste dag is heet! En met heet bedoel ik heet! Ruim over de 50 graden als het nog geen 10.00 uur is. Gelukkig doen de kamelen al het werk en kan ik schuilen onder een dikke laag zonnebrand en mijn hoedje. In vergelijking met de andere dagen gebeurt er verder niet heel veel, we lunchen weer onder een boom, komen in de buurt van een weg waar we worden opgepikt door een jeep om weer terug te gaan naar Jaisalmer. Het eerste dat we hier doen is een fles ijswater kopen en de agency in, airco! :D Daarna is het tijd om in een hotel te douchen en te eten.

De volgende dag was het dan tijd om het woestijngebied te verlaten. We nemen in de middag een “sleeper bus” naar Pushkar. Net zo rustig, minder heet. De bus is als een touringcar in Nederland, maar dan wat hoger, en waar wij onze bagage stoppen zijn hier bedden gebouwd. Bizar, maar zeer relaxed! Als we in Pushkar aankomen is het 02.30 uur ‘s nachts, staat er 1 persoon die een hotel vertegenwoordigt en we besluiten dat dit onze keus van de dag is. In Pushkar gebeurt er vrij weinig, het is tijd om bij te komen zeg maar, om voor te bereiden op de laatste paar weken India. Dit is een stad met een heilig meer, meer dan 500 tempels en vooral heel veel rust. De eerste twee dagen heb ik vooral geslapen en gegeten. Vandaag wilde ik wat meer van de stad zien, maar de moesson besloot langs te komen! In een café heb ik zitten kijken naar de bakken met water die uit de hemel vielen, en toen het na een uur of 4 eindelijk klaar was ging ik weer rondlopen. Ik vraag me af waarom mensen vragen of ik een kar of rikshaw wil gebruiken, maar even later zie ik het, de straten staan tot kniehoogte vol met water! Als een echte avonturier loop ik door het water, net als alle Indiase mensen, tussen de toeristen op karren. Bijzonder om mee te maken, ken dit alleen van tv! Dus: Niemand in Nederland die nog mag klagen over het slechte weer ;)

En ondanks dat ik hier niet veel gezien heb is het morgen tijd om Pushkar te verlaten. Ik ga naar Udaipur, richting het zuiden, richting Mumbai. Na de vorige ervaring pak ik weer een sleeper bus! Jullie horen mijn volgende avonturen weer, als ik eerder een nieuwe blog schrijf is het weer wat korter!