Patna, Bodhgaya, Varanasi: India!

Het eerste bericht vanuit India!

Zoals jullie vorige week hebben gelezen ben ik op weg gegaan naar India, met als eerste stop Bodhgaya. Hier zou ik vrijdagmiddag aankomen, maar dit ging uiteraard een beetje mis…

In Kathmandu zijn er meerdere busstations. Dat de taxi mij naar de goede bracht was een fijne meevaller, want eenmaal op het station bleek mijn ticket helemaal niet geboekt te zijn! En het leek zo’n betrouwbare agency… Maargoed, omdat ik zo’n lief gezichtje heb boekten ze kosteloos een andere ticket voor me en kon ik alsnog de gewenste bus in. Nog voordat ik zit wordt me in de bus al een slaapplaats aangeboden, helaas in een plaats waar ik niet terecht zal komen. De busrit zelf ging erg snel, dus heb ik een samenvatting gemaakt:

Gekkenwerk!

En dan hier de iets uitgebreidere samenvatting:

• Als er een tas in het gangpad staat, mag je hier overheen lopen, want het is een gangpad.
• In de uitrit van het busstation al ons eerste bijna-ongeluk. Gelukkig werken de remmen.
• Na 15 minuten is het al tijd voor de eerste pauze. Stel je voor dat we voor op schema lopen!
• Uiteraard wordt er ook in deze bus gekotst tijdens pauzes.
• De tv gaat aan, als iemand in de bus opstaat wordt iedereen die er achter zit gek en gaat roepen.
• Ik ben de enige van wie er geen ticket wordt gecontroleerd.
• De buschauffeur rijd als een bezetene! Dat we geen ravijn in kieperen is een wonder. (Of stuurmanskunst!)

‘s Ochtendsvroeg komen we aan in Birganj (grensovergang Nepal/India), een grauw dorpje waarin niets anders dan vrachtwagens en muggen te vinden zijn. Maar daar komt mijn held al aan, een rikshaw-fietser. Hij rijd verkeerd, maar dit geeft mij een geode kans om wat meer opwaaiend stof binnen te krijgen. Nadat ik hier wel snel een ticket voor de volgende bus krijg, moet ik nog even langs de douaneposten van zowel Nepal als India. Leuk feitje is dat deze landen een verschillende tijdzone hebben, en ik daardoor een kwartiertje moet wachten. Uiteraard mis ik hierdoor mijn aansluiting in Raxaul, het Indiase grensdorpje. De volgende bus komt 10 minuten later, wordt me verzekerd.

Ik kijk een beetje om me heen en zie op het “busstation” een openbare slager (geen muren ofzo), met de rest van het station als openbaar toilet. Later zal blijken dat heel India een openbaar toilet is! Maargoed. 3 uur later (geen 10 minuten dus) komt er eindelijk een andere bus, en gaan we verder richting Patna! Ook de samenvatting gaat verder:

• Tijdens de busrit probeer ik in slaap te vallen. Half doezelend geef ik mijn buurman meermaals een goede kopstoot. Ik schrik keer op keer wakker, mijn buurman slaapt gelukkig lekker verder.
• De bus stopt alleen als de buschauffeur dit wilt, of als alle passagiers collectief roepen dat er gestopt dient te worden.
• Of als de motor weer eens oververhit raakt!
• Dit laatste gebeurde in het dorpje Moharati, de geboorteplaats van George Orwell.
• Er komt een nieuwe bus, maar die blijkt niet meer nodig. Nadat de nieuwe bus weg is wordt voor het eerst geprobeerd de eerste bus te starten, wat uiteraard niet lukt.
• Uiteindelijk na een uur toch weer onderweg, om na 5 minuten een uur te stoppen voor lunchpauze…
• Daarna ging het snel. Of ja, snel… Er kwam een snelweg, waardoor we eindelijk wat kilometers konden maken. Wel heel bizar om voor het eerst in 4 maanden weer eens een snelweg te zien!
• Om 2100 uur ‘s avonds komen we in Patna aan. Dit is de plek waar ik om 1300 uur ‘s middags zou overstappen op een bus naar Bodhgaya.
• Besloten om een hotel te gaan zoeken, maar nog voordat ik de bus uitstap breekt een van mijn slippers. Heerlijk, na bijna 36 uur zonder slaap!
• Geen enkel hotel wil me hebben. Na een uur een riksha genomen die denkt dat ik naar het treinstation wil. Vanaf het treinstation een nieuwe riksha genomen, die brengt me naar een hotel die me wil hebben, eindelijk lekker slapen!

Het hotel was best smerig, maargoed, ik moest het er maar mee doen. Later bleek dat veel hotels van de overhead geen buitenlanders mogen onderbrengen. Heel gek, en alles behalve toeristvriendelijk! In het hotel hebben ze alleen koude douches, maar de temperature die ik vandaag heb meegemaakt laten me voor het eerst van een koude douche genieten! :)

Zaterdagochtend, we gaan weer verder met de reis!

• Met een rikshaw naar Mithapur busstation.
• Met een andere rikshaw naar het echte Mithapur busstation.
• Met een lokale bus ga ik naar Gaya. Ik moet staan omdat er geen zitplaatsen zijn, maar na de 25 uur bussen van gister vind ik dit geen probleem.
• In Gaya aangekomen (deze keer maar 1 uur vertraging in plaats van 8!) neem ik een autorikshaw naar Bodhgaya voor 100 Rupees. Onderweg vraagt de chauffeur drie keer om meer geld. Ik denk dat hij beter had moeten onderhandelen.
• In Bodhgaya aangekomen! De stad waar Buddha zo’n 2500 jaar geleden verlichting heeft gevonden. Dit is een belangrijke pelgrimstad voor Boeddhisten, zelfs de Dalai Lama komt hier elk jaar naartoe! Ik ben vooral blij dat ik de stad zelf heb gevonden.

In de stad kom ik al snel Marjolein tegen. Zij zou hier eigenlijk niet naartoe gaan, maar aangezien ik haar camera nog had van de Everest trek hadden we hier afgesproken zodat ik deze aan haar kon teruggeven. Na een rondleiding door de stad gaan we ergens uit eten, en ik moet eerlijk zeggen; dit was mijn eerste maaltijd sinds donderdagavond! Het was echt heel lekker!

De volgende dag, zondag, zijn we samen de stad ingegaan, richting de tempel en boom waar Buddha zijn verlichting had verkregen, in de hoop dat ik daar ook iets zou vinden. Buiten de extreme warmte (45 graden ongeveer) vind ik alleen een mooi fotomoment, maar het hele complex is erg mooi met tempels en het levensverhaal van Buddha in stenen gehakt. De Bhodi-boom, waaronder Buddha waarschijnlijk ook voor de zon aan het schuilen was destijds, valt een beetje tegen in vergelijking met de tuin in Lumbini, Nepal, maar de tempel maakt een hoop goed. Onderweg naar het standbeeld van Buddha komen we langs verschillende tempels en kloosters. De een heel sober, de ander heel erg rijkelijk gevuld. Het Buddhabeeld waar we aankomen is erg indrukwekkend. 25 meter hoog! Door alle Indiers die met me op de foto willen is het een hele opgave om er eentje te maken met alleen mij, of alleen het beeld, maar ergens is het allemaal best grappig.

Op de terugweg naar het hotel zien we kinderen met nieuwe mobieltjes mp3’s afspelen. 10 meter verderop zien we mensen poepen op straat omdat er geen wc’s of riolering is. Ergens is er iets misgegaan met de prioriteiten…

Op maandag pakken we vroeg de bus naar Patna. Ook deze keer is het onmogelijk om een normaal hotel te vinden, gekkenwerk! Uiteindelijk een best prijzige gevonden, en de stad ingedoken. Op een uitkijktoren gestaan om rond te kijken, en naar het Ghandimuseum geweest. Ik wist al wel wat over de beste man te vertellen, maar om alles gedetailleerd te zien was erg interessant. Museum is niet echt heel indrukwekkend, Ghandi zelf des te meer!

Omdat we de volgende dag wegwilden uit deze stad gingen we een bakkerij binnen om wat eten in te slaan. De bakker wilde ons wat verkopen en besloot om ons van verschillende zoete waar te laten proeven. Zo hadden we gelijk onze (late) lunch gescoord! Daarna zijn we naar Domino’s geweest voor een pizza. In Nepal wilde ik uit principe niet naar een Amerikaans concern voor eten, in deze stad weiger ik de lokale economie van mijn geld te voorzien ; we betalen al genoeg aan ons hotel! :)

Dinsdagochtend om 04.45 vertrekt onze trein naar Varanasi, een van de meest heilige steden in India. Op het treinstation slapen mensen die geen hotel kunnen vinden of betalen, bizar druk! We vinden onze trein vrij soepel en zijn al snel onderweg. Na een rustige treinrit komen we aan en nemen we een rikshaw naar het hotel. Onze chauffeur blijkt een moslim die uitbundig praat over seks voor het huwelijk dat hij had met zijn huidige vrouw. Bijzonder.

In Varanasi direct besloten om rond te lopen over de Ghat’s, grote trappen die naar beneden lopen, de Ganges in. Hierin wassen mensen zonden van zich af (heilige rivier!), wassen ze hun kleding, doen ze een kleine of grote boodschap en varen ze in bootjes. De boottochten worden je ongeveer om de 2 meter aangeboden, maar ik doe het af met een lach. Als we bij een speciale Ghat komen, Marnikarnika-Ghat, maak ik een foto van het uizicht. Later blijkt dit de Ghat te zijn waar mensen ceremonieel worden gecremeerd en heb ik problemen met een aantal jongeren die willen dat ik geld betaal om mijn foto goed te maken. Na een bedreigende en intimiderende paar minuten besluit ik weg te lopen, waarschijnlijk een van de verstandigste beslissingen die ik heb gemaakt hier :)

‘s Avonds komen we bij een ceremonie waar wel foto’s gemaakt mogen worden en ik ga zitten daar wat later een populaire plek onder de lokale koeien blijkt te zijn. :p De ceremonie is leuk, wel wat veel van hetzelfde.

De volgende dag lekker rondgelopen in de stad, verdwaald, lekker geluncht en treintickets geboekt naar Agra, de stad van de Taj Mahal! Zaterdag vertrek ik, dus morgen heb ik nog de tijd om naar Sarnath te gaan, een stadje hier in de buurt. Zal ook wel weer erg interessant zijn!

Dat was het dus al weer voor deze keer! Als het dit weer blijft (over het algemeen is de verwachting van wel) zit ik ‘s middags vooral binnen te lunchen en heb ik dus gewoon tijd af en toe om wat berichten of foto’s te plaatsen. Volgende keer dus onder anderen de Taj! Dus tot snel weer!