Holiday? Holiday!

En daar is de volgende update! 1x per week leek me in het begin echt weinig, maar ik merk dat ik af en toe gewoon niet vaker op internet te vinden ben. Heerlijk om van de wereld afgesloten te kunnen zijn, maar apart om helemaal niks mee te krijgen. Zit je lekker met een soort van tosti in een restaurant met wifi, wil je een vrolijk berichtje op hyves zetten, wordt je weer met je neus op de feiten gedrukt; Libië, maar zeker ook Japan! Heel heftig om te lezen, en helemaal bizar om er helemaal niets over te horen verder.

Maargoed, ik ga uiteraard wel gewoon vertellen over de afgelopen week in Pokhara. Mijn laatste update was op maandag, nadat de leerlingen op zondag holiday hadden gehad, en dus vrij waren van school. Waarom? Een ex-premier was overleden. Geen “dag van nationale rouw”, maar “vakantie”. Dinsdag hadden de leerlingen ook vrij. Dit keer omdat het internationale vrouwendag was, en dat moet uiteraard gevierd worden! Wij maken wel gewoon onze uren, want op vrije dagen zijn wij in het weeshuis te vinden om met de kinderen te spelen. Dan doen we ook van alles: de vrouwelijke vrijwilligers laten hun haren doen door de meisjes (waarna thuis de haren stiekem heel goed gewassen worden!), maar we spelen ook basketbal, laten kinderen fietsen, spelen bordspelletjes.. De kids komen de vrije dagen wel door!

In Nederland willen we onze vrije dagen trouwens lekker besteden: Drankje, uitstapje, etc. Hier is het normaal om te studeren, omdat het land vooruit moet. Als ik dus aan kinderen vraag hoe hun holiday is zullen ze altijd negatief antwoorden; ze willen niet dat anderen zien dat ze “niets nuttigs gedaan hebben”. Heel bijzonder!

Woensdag heb ik voor het eerst meegedaan met een yoga-les. Nadat ik mezelf in anderhalf uur binnenstebuiten heb gekeerd, en alle mogelijke spieren heb verrekt of afgescheurd was ik klaar. Het was erg leuk, erg inspirerend! Ik moet wel zeggen dat ik het jammer vond dat er alleen westerlingen deelnamen, maar het mocht de pret niet drukken. Op de weg terug werd ik gebeld, en je raad het al: Holiday! Omdat er een staking was in Kathmandu (6 uur met de bus hier vandaan, dus niet echt heel relevant) werd besloten: Als zij daar niet hoeven te werken, dan wij hier ook niet! Omdat twee vrijwilligers naar het weeshuis gingen hebben wij (de andere 4) besloten om weer wat meer van Pokhara te gaan bezichtigen, en zo zijn we terecht gekomen in een klein Tibetaans dorpje. Erg leuk om te zien, hoewel er niet veel bedrijvigheid was. In 1 gebouw waren vrouwen aan het weven, er werd ergens gevoetbald, dames zaten achter kraampjes in de hoop dat wij sieraden gingen kopen en verder zag je bijna niemand. Uiteindelijk zeker de moeite waard geweest om even langs te gaan.

Donderdag was het dan weer eens tijd om naar het schooltje te gaan. De twee klaslokalen gaan hard! Blijkbaar hadden de bouwvakkers geen last van stakingen en vrouwendagen. De muren staan al bijna helemaal! Later op de dag, na het lesgeven, zijn we samen met Binod deurposten en ramen gaan kopen zodat de bouwvakkers door konden gaan. Op school kreeg ik van een kind een muntje met de vraag wat het waard was. Bleek ik ineens een ouderwetse gulden in mijn hand te hebben, grappig!

Op de laatste dag van de week gebeurde er een hoop! We hadden een meeting met Binod, die hebben we om de paar weken om te zien of alles goed loopt, we kunnen vragen stellen, ideeën delen, etc. Het is nu bijna tijd voor de examens (soort Cito toets), zodat leerlingen weten of ze naar de volgende klas mogen. Ik weet niet precies hoe die scores werken in Nederland, maar een kind mag hier naar de volgende klas als ze de stof voor minimaal 80% beheersen! Ben ik even heel blij geweest  met de zesjescultuur in Nederland! :D Na de examens en uitslagen hebben de leerlingen een echte vakantie, onze zomervakantie zeg maar. Ze hebben dan 3 hele weken vrij! In die tijd kunnen wij mooi verven en kijken waar we kunnen helpen met opknappen in het weeshuis. Ook willen we graag een tour van 4 dagen naar Chitwan maken, de jungle in. Maar dat duurt nog wel even.

Vandaag is ook de dag dat de broer van Kiran (onze gastmoeder) gaat trouwen. Hij heeft zijn toekomstige vrouw een keer gesproken, 5 uur lang. Nadat hij eerst was afgewezen, heeft de vrouw (met misschien een klein beetje druk van haar familie) alsnog toegezegd. Echte liefde! Omdat de oma van Kiran (en dus ook de bruidegom) minder dan een jaar geleden is overleden mag er geen feest worden gehouden thuis. Maar, als je een hotel afhuurt blijkt een hoop wel mogelijk te  zijn! Bizar. Voor de ceremonie zijn wij niet uitgenodigd, wanneer het feest is (waarschijnlijk deze week ergens) mogen wij wel langskomen. Daar dus later meer over :) Vraag me wel af of de bruidegom in een feeststemming is, hij studeert en werkt in Japan.. (Of zijn nieuwe vrouw mee gaat terwijl hij daar zit weet ik niet)

Zaterdagnacht rilde ik wakker. Geen koorts, het gebouw schudde mee. Verder lekker geslapen. ’s Ochtends bleek Marjolein het ook te hebben gemerkt, al onze andere huisgenoten niet. Met iedereen naar de andere meren gaan bezoeken; een busrit van 10 kilometer duurt hier 45 minuten! De natuur was wel echt schitterend! En nog belangrijker: Er was bijna geen toerist te bekennen! In Pokhara is het Trekkers-seizoen (voor de bergbeklimmers en –bewandelaars) begonnen, het wordt een stuk drukker, niet heel leuk om te zien. Nadat wij de meren van verschillende locaties bekeken hadden vonden we het tijd om thuis te douchen (voor het eerst in drie dagen water, heerlijk!!!). Vlak voor het avondeten kregen we te horen dat het ’s nachts toch een kleine aardbeving was. Heel apart, maar ik geloof nog niet eens een 0,1 Richer.  Later op de avond een lekker drankje gedronken in Lakeside, na sluitingstijd (nog altijd 2300) naar bed, om de zondag weer heerlijk rustig aan te doen; zonnen, milkshake, kaas-tomaat tosti (aanrader!). Erg prettig, want deze week zullen we weer aan de slag moeten, bijna examens!

(En daarna dus: Holiday!)